Hona Marguerite Yourcenar (1903-1987) idazle belgiarraren Ekialdeko kontakizunak liburuaren pasartetxo bat. 1996an Imanol Zurutuzak ekarri zuen euskarara.

Berriz ere ñabardurak. Berriz ere hizkuntza aberastasuna. Hona otsailaz, martxoaz, apirilaz eta maiatzaz gure baserritarren artean lehen esaten zena: Otsail lore, bat ere ez lore; martxo lore, bat ere ez baino hobe; apiril lore, urre lore; maiatz lore, parerik gabe. Hori zioten lehen. Baina noski, lehen naturari adi egoten ziren. Lehen denboraren iragateari adi. Loreen ernetzeari adi. Belarrei adi. Izan ere, negua bazihoan eta udaberria bazetorren. Eta horrekin batera mundu aldaketa. Eta mundu horren elementuei izenak eta adjektiboak jartzen zizkieten. Ñabarduraz aberasten zuten bizitza!

Zirrien zorriak zinzirrin zon! Zer demonio da hori? Bada, zirriek kili-kilia egiten digutela, noski. Beste hau oso ezaguna: Aitorren akerraren adarrak okerrak baino okerragoak dira. Esaldi okerra, alajaina!

Hona Virginia Woolf (1882-1941) idazlearen Farorantz liburuaren pasartetxo bat. 1993an Anton Garikanok ekarri zuen euskarara.

Gaurko kultura, turismoa ote? Donostiatik Bilbora datozenak, Guggenheim ikusi asmoz, adibidez, zertara datoz? Eta Bilbotik Donostiara Akuariora doazenak? Pintxoak jatea eta kriantza batzuk edatea kultura al da? Eta hala bada, nolako kultura da? Hona ostera ere galdera: Gaurko kultura barne-turismoa ote? Horretaz hausnarketa egingo omen du hil honen 18an Kepa Fernandez de Larrinoak, non eta Donapaleu herrian (Behenafarroa), Zabalik Elkartearen ekimenez, herriko zerbitzu gunean. Bilbotik hara joanez gero, alegia, Euskal Herriko mutur batetik beste batera, kulturaz gozatzeko aukera izango dugu MINTZAKIDEOK… ala barne-turismoa al da? Hizlariari galdetu beharko!

Garai honetan ospatzen diren inauteriekin kontuz! Ez hoztu. Gogoratu Bizkaian ezaguna den esaera: San Blas, doministikuka ito behar naz.

J.D. Salinger joan berri da. Jende askorentzat Zekale artean harrapaka (The Catcher in the rye) liburua totem bat da. Hona hasiera, Iñaki Iñurrietaren 1991ko itzulpenean:

Ze polita kolore-aniztasuna! Ze polita ñabardurak! Horretaz jardun zuen lehengoan Kirmen Uribe idazleak hitzaldi batean. Haizearen koloreaz jardun zuen. Esan zuen bere aitarentzat, haizeak koloreak zituela. Haize beltza deitzen zion itsasotik sartzen zen haize hotzari. Eta haize gorri lautada zabaletatik zetorrenari. Eta haize zuri negua arintzen duen haize goxoari. Arrantzalea zenez, haize berdea ere ezagutzen zuen, itsasoan ardiak sortarazten zituena. Ze politak haizeari buruzko ñabardurak! Batez ere gaur, jende guztiak haize mota guztiei HAIZE deitzen dienean. Ze polita itsasoko ardiena, hots, uhinen gaineko bits edo apar jauzilarien kontu hori! Batez ere gaur, jendeak guztiari OLATU deitzen dionean. Aurrera goaz ala atzera? Ñabardurak galtzea zer da, sinpletzea ala aberastea?

Atzo Santa Ageda bezpera. Gaur Santa Ageda. Ondo kantatu al zenuten atzo?