20.000 euro baino gehiago ordaindu zuten munduko lehen posta zigilu itsaskorrarengatik 2009an

22.900 euro inguru ordaindu zuten 2009an munduko lehen posta zigilu itsaskorra, penny black izenekoa, Londreseko Sotheby?s enkante-etxean. Enkantean ordaindutako preziorik altuena ostera, 60.000 euro inguru, egoera ezinhobean zeuden penny blue zigiluaren ale bigatik izan zen. Victoria Erreginaren soslaiaren irudia du penny black zigiluak, eta 1840ko maiatzaren 1ean kaleratu zuten Erresuma Batuan eta Irlandan erabiltzeko. David Bartonen bildumakoak ziren hiru posta zigiluak; 2008an hil zen gizonezko hau oso pertsonaia ospetsua zen filatelia munduan. Bere bildumaren zati handiena jarri zuten salmentan enkante-etxean (Britainia Handiko, Inperio Britainiarreko, Ameriketako Estatu Batuetako eta Suitzako aleak), eta 514.752 libera ordaindu zituzten guztiengatik (571.400 euro). Bildutako diru guztia ongintzarako erabiliko dute.

Aurreko ostiral bietan Microsoften euskarazko “partxeen” berri eman genizuen (lehenengo) eta sistema eragilearen interfacea hurrengoan. Gaurkoan, eta windowsekin amaitzeko, office paketea:

Goazen MS Office euskaratzera!

Horretarako,Microsoften deskarga orrialdean gaudela (bada www.euskadi.net>softwarea>office paketea bidea bestela), deskargatzeko eskatu eta mahaigainean eskuragarri izateko, bertan gordeko dugu.
Argibideak jarraitu eta mahaigainean “Language Interface Pack” delakoan klik eginez exekutatuko dugu. Lizentzia onartu eta dagoeneko badugu geure Microsoft Office-a euskaraz erabiltzeko prest!

Pako Aristiren “Libreta horiko poemak” liburuko (Susa, 2003) “Hitzek badakite:

Hitzek badakite
haiek baino lehenago
hil behar dugula,
eta barre egiten digute
esanahiak nahastuz.
«Maitemina» deitzen diogu
hasierakoari, eta
«maitasuna» ondokoari.
Alabaina, hasiera
gozamen ero bat izan ohi da,
denboraren iragaiteak bere labean
mina ernaltzen duen bitartean.
Maitasuna da mina dakarrena,
eta ez maitemina.
Konturatzerako, ordea, berandu da:
zahartu egin gara,
eta hasierako gozamen eroa
bizitzeko ahalmena galduta,
denboraren mina baizik
ez da geratzen gure baitan.

Emakumeentzako baino ez diren taxi arrosak Mexikon

Puebla hiri mexikarreko kaleetan arrosa koloreko 35 taxi daude. Emakumeek baino ezin dituzte erabili eta gidatu. Segurtasun faltak eragin du ideia hau eta dagoeneko Mexikoko toki batzuetan emakumeentzat soilik diren garraio zerbitzuak aurkitu ditzakegu, besteak beste, autobusak eta metroko bagoiak jendetza-orduetan. Segurtasuna handitzeko “auto guztiek GPS kokapen sistema, ikara botoia eta esku-diruaren erabilera saihesteko banku-terminalekin daude ekipatuak”, azaldu zuen Eduardo del Castillo Pink Taxis enpresako zuzendariak. “Taxien atzealdeko eserlekuaren aurrean ispilua dute makillatu ahal izateko, eta etorkizunean emakumeen erabilerako gauza gehiago ezartzea ere pentsatzen ari dira”, Humberto Vargas Pink Taxis enpresako zuzendari Komertzialaren arabera. Ideiak arrakasta handia izan du Pueblan eta Mexikoko beste hirietan jartzea aztertzen ari dira.
Mexikon, Japonian bezala, ordu zehatz batzuetan metroko bagoi batzuk ere, emakumezkoentzat baino ez dira eta polizia arduratzen da bidaiariak kokatzeaz.

Joan den ostiralean Microsoften euskarazko “partxeen” berri eman genizuen. Orain “LIP” biak instalatzeko bidea zehatzago erakutsiko dizuegu, asteon sistema eragilea, interfacea; hurrengoan office paketea:

SISTEMA ERAGILEA EUSKARATU

Sistema eragilea euskaratzeko, lehenik geure sistema eragilea zein den jakin behar dugu.
Geure kasuan, XP sistema daukagunez ”XP euskaratu” botoian sakatu beharko dugu.
Behin Microsoften orrialdean gaudela (edo Eusko Jaurlaritzaren www.euskadi.net helbidetik helduta), bertan “Jarraitu” botoian eta “Deskargatu” sakatu. Zuzenean “Gorde” esan eta izenik aldatu gabe berriz ere “Gorde” teklaren gainean sakatuko dugu.
Prozesua amaitua dagoenean, nabigatzailea itxi eta deskargatu berri dugun paketea exekutatuko dugu ikonotxoan bi klik eginez.
Amaituz joateko, lizentzia onartu eta bi bider “Hurrengoa” klikatuz “Instalatu” botoia sakatzea falta zaigu.
“Ados” botoiari emanda sistema berrabiaraztea eskainiko digu, baietz esan eta behin berrabiarazita sistema eragilea euskaraz erabiltzen hasi gaitezke.

Unai Iturriagaren “Berandu da gelditzeko” liburuaren hasiera (1999, Susa argitaletxea):

— Zer, azken garagardo bat ez ala?
— Ez, ez, ni etxera noa.
— Tira, azkena.
— Ez, benetan, ipurtzuloraino nago garagardoz.
— Speed pixka bat badaukat nahi baduzu, lehen erosi diot horko…
— Eskertua dago eskaintza, baina ez.
— Non lo egiteko asmoa duzu? Ane beste babalore horrekin joan da eta auskalo zein toki idilikotan ariko diren txorta jotzen. Nire etxean gera zaitezke, pisukidea kanpoan dago.
— Ez dauzkat lotarako ordu asko. Egia esan, ez nuke hemen egon beharko orduotan.
— Berdin dio, ohea emango dizut nik. Zure arazoa da lurrean lo egin nahi baduzu…
Mikelek justu-justuan lortu zuen Somera kaleko 13ko atea zabaltzea. Asteburu osoko egurrak ez zion errazten lurrarekiko angelua elkarzut mantentzea. Eskaileretan gora jarraitu zion Jokinek. Honek ere ausarki desafiatzen zituen orekaren lege nagusiak. Bigarren solairuko ate baten parean pausatu zen Mikel, eta berriz ere atarian izandako arazo bera izan zuen etxekoa irekitzeko. Ate ertzak giltzaren harat-honatekin urratu ostean erdietsi zuen bere helburua.
— Etxea kristo bat eginda dago, baina ez zaitez arduratu, nire pisukidea ez da oporrak bukatu artean etorriko, eta bere logela libre dago.
Han eta hemen liburuz mukuru ageri ziren apalategiei so zegoen Jokin, Mikelek komunean puxika lasaitzen zuelarik esaten ari zitzaionari jaramonik ere egin gabe.
— Sukaldean kafea eta esnea behintzat badaude, lo egin aurretik zerbait hartu nahiko bazenu. Ona dela diote! Nik lehen espagetiak prestatzen nituen parrandatik bueltan, baina speed madarikatu honek gosea ere lapurtu egiten dit.
Apalategiko liburuak arakatzen zebilen Jokin.
— Zureak al dira hauek guztiak?
— Liburuak? Bai zera! Nire pisukidearenak. Egia esan, ardoa edan, sermoiak bota eta liburuak irakurtzen baino ez daki. Tipo jatorra da baina…
— Denak irakurriak baditu jakituna ere izango da ba, joder!
— Jakituna? Hor dago bere arazoa. Gehiegi daki ero halakoak! Askotan ez da konturatzen besteok ez ditugula berak adina ordu galdu intelektoa garaztatzen, eta ikaragarrizko predikuak jasan behar izaten ditut. Ardo gehitxo edaten duenean (hortik dator intelektoa garaztatzearena), sarrerako liburuetatik hasi eta egongelara artekoen argumentua kontatzen hasten ez zait ba!
— Narrativa alemana contemporánea; Joseba Sarrionandiaren Ni ez naiz hemengoa…
— Bai, Sarri hemen ezagutu zuen, Bilbon. Badakizu, euren garaietan. Inoiz kontatu izan dit batallitaren bat edo beste. Eta horko hori aldiz, azalarengatik erosi omen zuen. Asko gustatzen zaio azalean dakarren pintura. Margolari alemaniar batena da… Dix edo antzeko zerbait. Baina hemen dauden liburu guztien egileak ezagutzeko botila ardo batzuk hustu beharko ditut oraindik Dionisosekin.
— Dionisos?
— Hala deitzen diote. Gerra izena zuela uste dut. Beno, ni neu juergako atxurra izara artean lurperatzera noa. Badakizu non dagoen logela. Liburu artean jarraitu nahi baduzu ondo, baina

Jack Nicholsonek zinean egin zuen lehen lana Tom eta Jerryren jarraitzaleen gutunei erantzutea izan zen

Oso gaztetatik, Jack Nicholsonek aktore izan nahi zuen. Beraz, institutua utzi zuenean, Hollywoodera joan zen bizitzera, zinemaren munduan arrakasta izateko asmoz… baina bere hastapenak ez ziren errazak izan. Hollywoodera iritsi bezain laster, Metro Goldwyn Mayer produkzio etxean lan egiteko kontratua lortu zuen, baina ez aktore bezala lan egiteko. Animazio saileko bulego batean jarri zuten, eta Tom eta Jerry marrazki bizidunetako pertsonaien jarraitzaileen gutunei erantzutea zen bere lana. Egia esan, ez zen Hollywoodera joan zenean Nicholsonek zuen ametsetako lana, baina behintzat New Jerseyko lagunei zineman lan egiten ari zela esan ziezaiekeen. Lan horretan, Jack Nicholsonek astea 30 euro irabazten zituen. Diru hori ongi etorri zitzaion, bigarren mailako filmetan paper txikiak lortzen zituen bitartean. Urte asko, eta pelikula asko pasatu ziren Nicholson egun den izarra bilakatzeko. Eta bere soldata asko igo da, izan ere orain batezbesteko hamar milioi dolar irabazten ditu pelikulako.

Hara! Geure ordenagailuen erraietatik ere atera daitekeena! Windowsek baditu bere sistema eragileak zein officea euskaratzeko “partxeak”, debaldekoak eta instalatzeko errazak. “Language Interface Pack” (LIP) izen generikoa dute eta izen hori pikatze hutsarekin lortuko duzu internet bitarteko lotura egitea…debalde deskargatzeko!!! Anima zaitez eta ordenagailu aurrean ematen dituzun orduak ere euskaraz eman itzazu. Gainera, horrelako kontuetan, zenbat eta erabiltzaile gehiago izan, errazagoa izango dugu geuretzako produktuak sortzea.

MINTZAKIDE programan parte hartzen ari zaretenontzat eta hobe ezagutu nahi duzuenontzat, ekainaren 3an, arratsaldeko 19etan, Bilboko Castaños Udaltegian (izen bereko kalean) Julian Iantzi izango duzue. Zuekin hitz egiteaz gain, opari banaketa izango dugu eta luntxa izango da zatozten guztiontzat. Eskertuko genizueke mintzakide@ulibarri.org helbide elektronikoan baieztatzea etorriko zaretela. Ostegun arratsalde atsegina izango delakoan, laster arte!